Afturgenginn aftur

Á ónefndri síðu átti ég í dálitlum vísnaskotum við ágæta frú, sem vitnaði til vísu hins mikla skálds Einars Ben og taldi sig jafnframt þekkja mig í því samhengi. En að því búnu var þeim umræðum lokað og fer því vel.

Ég hafði þó sett saman á örskotsstundu smá leirburð sem ég birti nú hér, rétt til að halda til haga, ef fari ég að gefa út ljóðabók á gamals aldri.

Vita skalt mín góða ven
er vits mér þrýtur kraftur.
Verð ég aldrei Einar Ben
afturgenginn, aftur.

Og er þessu máli þarmeð lokið, vonast ég til.

Góðar stundir.

Eftirmáli: Ég er bláedrú nú um stundir og hef því góða afsökun fyrir því að vera væminn og meyr í hjarta. En ég á hér inni í skáp gamla koníaksflösku...